Eskubideen zapalkuntzarik: ez hemen eta ez inon!

Eskubideen zapalkuntzarik: ez hemen eta ez inon!!

Bai, badakit denoi dagokigula Barcinaz mintzatzea, bere dimisioaz, bere gobernu ezaz, bere “txiringuitismo” politikaz, bere berri onen arrosarioaz, arrosario horren misterio ilun eta mingarriez, eta hori dagokigu besterik ez digutelako ematen. Ez dugu beste errealitaterik, gure errealitate itogarriak -guraizeak eskutan- ernatzen gaitu egunero oroitarazten hor mantentzen dela eskubide gehiago zapaltzeko prest.

 

Hala ere onartuko didazue gaur beste oroimen bat izatea, gaur urte bat Palestinatik bueltatu nintzela, eta ez diot Barcinari utzi nahi oroimen hori nire barrendik ezabatzea. Bidaia laburra izanik hunkigarria suertatu zitzaidan, oso. Lotsaren harresia, Hebronen estratak, egun batean bizirik eta gaur indarrez hartuak, olibondoak, ur eskasia, haurrak, emakumeak… hainbeste bizipen izan ziren… Oraindik burura etortzen zaizkidanean mina sentitzen dut, egoerak amorratu ninduen: injustizia nabarmena, diskriminazio sistematikoa, apartheid politika ezarrita inolako erantzukizunez, erailketak, irizpiderik gabeko atxiloketak, berdin da adina, arrazoirik gabekoak edo hobe erranda arrazoi bakar batekin herri bat desagerraraztea.

Sionismoaren politika, sionismoaren plana zabaltzen da nazioarteko legediaren gainetik, giza eskubideak urratuz, inolako zigorrik gabe, gezurraz gezurra, nazioarteko komunitatearen oniritziz. Mina eta lotsa da sentitzen dudana oroitzean, ez pena…, palestinarren duintasunak eta borrokak ez didate inolako pena sentimendurik sortzen. Are gehiago, indartu, piztu egiten naute, oraindik dut nire buruan Naser Ibrahimen eskaera, gure eskubideen alde, pertsonen berdintasunaren alde borrokatzea, atzerapausorik ez onartzea, borroka hori baita lotzen gaituena.

Horregatik badakit gaur, hemen, gure eskubideak ez galtzeko, duintasunez defendatzen dudanean zentzura mozioa, nire bihotzak bitartean aldarrikatzen duela Palestina libre bat.