Sahararen independentziara nekerik gabe

Madrilen egon gara nekatzen ez den herri baten ondoan. Gure errekonozimendua, gure babesa, gure elkartasuna eramateko asmoz joan gara. 39 urte basamortuan, 39 urte etxeko giltza eskuan prest, 39 urte zain. Nekatu ez, nazkatu bai. Urte anitz, sobera, zain segitzeko. Erantzunak behar dituzte, irtenbideak, irtenbide duinak eta ez Maroko kontent gelditzeko sasi hitzarmenak.

Agindutakoa betetzea aldarrikatzen dute, kolonizazioarekin bukatzea, Nazio Batuek argi eta garbi adierazi dute saharar herriak determinazio libreko bere eskubidea erabiliz konpondu behar dela gatazka.

Europar Batasunak, hitz politak erabiliz eta beste alde batera begiratuz, demokrazia-lezioak ematen dituen bitartean, legez kanpo negoziatzen du Marokorekin lurraldeko natur baliabideen ustiapena (arrantza, fosfatoak…).
Ez du bakarrik baimentzen Sahara herriari lapurtzea, bere ondasunak kentzea, okupazio basatia eta errepresioa ere onartzen du. Marokok okupatzen duen Mendebaldeko Saharako lurraldeetan bizi den populazioak jasaten ari den egoera latza, giza eskubideen urraketak, hilketak, bitartean (MINURSO) Nazio Batuen mundu osoan dituen misio guztien artean populazio zibilaren giza eskubideak begiratzeko eskumenik ez duen misio bakarra da. Hobe  bizi da begiak itxita.

Gazteek eta ez hain gazteek argi dute, gerrara ez dutela joan nahi: etxera joan nahi dute! bidean hiltzen badituzte … pazientzia faltarengatik ez da izanen.