Arrazoiren bat topa egiteko emakumearen egunean?

Arrazoiren bat topa egiteko emakumearen egunean?

Emakumearen eguna pasa da, beste behin, egun bat, beste bat, besterik ez da izan, ospatu beharrekoa, ala ez…

Ospatzearena ez dut beti argi … ospakizun eguna baino aldarrikapen eguna da, beste bat, noski, aldarrikatzearena ezin baita egun bakar batean gelditu. Hamaika emakumeren lana eta borroka eskertzea eta aitortzea ezinbestekoa egiten zait, beraiengatik baititut ditudan eskubideak. Beraiengatik eta guregatik ere, ez nuke  lan hori zakarrontzira bota nahi. Egungo egoera ez da makala eta erraza izan daiteke berdintasuna, eskubideak beste momenturako uztea, murrizketa garai honetan atzera egitea. Egunero, borrokan segitu behar dugu, betaurreko moreak jantzi eta ikusezintasuna salatu, neketsua bada ere, gure betebeharra da, denona.

Egunero hormaren kontra jo arren batzuetan ematen du horma inoiz ez dela eroriko, gure aurrean handiagoa ere egiten dela ematen du. Etsigarria suerta daiteke eta orduan etsipen hori bere tokian uzteko asmoarekin, pentsatzen dut martxoaren 8an, bederen egun horretan, borrokatzeaz gain ospatzeko arrazoirik badela. Ezagutzen nautenek badakite gustuko dudala topa egitea, saiatzen naiz beti arrazoiaren bat bilatzen, batzuetan beste batzuetan baina zailago egiten baitzait ere azkenean beti lortzen dut zerbait botatzea.

Ostiralean, ez zen erraza aurkitzea osasun batzordea atera ondoren, dieta nazkagarriak izan genuen mintzagai, baina ez “kanbreatzen” gaituzten dieta horiek …, ospitaleko dietak baizik. Dietetika arloko ordezkariak (emakumeak) etorri ziren, ez dakit posible den azalpen argigarriagoak ematea, egoera larria da eta horrela da Gobernu honek horrela izatea onartu duelako, onartzen duelako. Bitartean bertsio ofiziala (Gobernuko trajedun gizon gatzuk emana) saiatzen da langileek diotena gutxiesten, alarmistak izatea leporatzen digute, prentsa sentsazionalista erabiltzen omen dugu. Nazkagarria egin zitzaidan beraien harrotasuna …

Hala ere berdintasunaren alde egin genuen topa, lore gutxiago eta eskubide gehiago eskatuz, irri batzuk bota genituen ere… bitartean ez genekien Nevenka, Ponferradako alkate ordea izan zena, gure eguna ospatzen ari ginen egun berean, berriro eraso egin zutela… Batzuetan politika nazka ematen dit, hau izan da horietako momentu bat. Egindakoari ezin zaio politika deitu, duintasunagatik, justiziagatik, berdintasunagatik, ezin da biktima ahaztuta biktimarioari berriro boterea eman eta protagonista bihurtu. Triste eta penagarria da, … gaur ere topa eginen dut, gaur Nevenkaren ausardiaz!!

Emakumeen kontrako bortizkeriaren aurrean isilpenik ez!!!