Euskal meloiak

Navarrometroren lurrikara guztiz bukatu gabe Euskararen meloia ireki beharra dagoela ikusi nuen prentsan. Meloia? Pentsatu nuen, zein meloia? Ireki behar da? Ez al da irekia? Nork egin behar du zer? Meloiaren ideia honi bueltak eman dizkiot buruan, adituen aipamenari, onenei. Hezkuntza munduan ohikoa denez adituen iritzia bilatzea badakigu gai korapilatsu gehienetan topatuko ditugula aditu batzuk gauza bat defendatzen eta beste batzuk kontrakoa, bakoitzak bere argudioekin.

Adibidez, sexuaren araberako ikasleen banaketa babesten duten ikerketak badira baita kontrakoa diotenak ere. Hori zer da, meloia ala sandia? Eztabaidatzeko prest gauden zerbait da? Prest ginateke emakumeen eskubideak zalantzan jartzeko, ala errekonozitzeko soilik zenbait tokitan? Onartuko genuke sexu bereizketa eskolan, parkean, dantzetan, politikan? Badakit, bai oraindik….holakoak gertatzen direla eta horietako batzuk urteetan izan dituzte defendatzaile sutsuak. Hor dago tranpa nire ustez, ez dago fruta ireki beharrik, irekita dago aspaldi. Eskubideaz ari gara, gure kasuan hizkuntza eskubideaz, gure ondare kulturalaz.

Adituak behar dira, jakina,  baina ez soilik. Politika ez da murrizten ikerketa tekniko batzuetara,  politikan baloreak ere badira eta diskriminazio eza horietako bat izan behar da, batzuk ez badira ohartu oraindik ere hemen ez dago meloi historikorik hizkuntza apartheid baizik.